آشوب دل

کلمات در تاریکخانه ذهنم

گم کرده اند خط های کاغذ را .

این روزها من چقدر عجیب شده ام

از ترک نازک دیواری سخت میهراسم

از عبور از عرض یک خیابان چند متری ،

از حرکت ماشین ها در شب ،

از نور چراغهایشان ،

از جنازه ی گربه ی مرده ای در گوشه یک جاده

من دیگر  از جاده ها هم میترسم  

از نگاهی که نمیدانم دوستش دارم یا نه

من از زمان میترسم

از عقربه های سیاه و انعطاف ناپذیر ساعت ها

هیس !

اندکی سکوت

چه آشوبی برپاست در این ذهن آشفته ام