نان شب

چه ساده نان شب خویش را در خون همنوعان خود فرو میبریم

و به خویشتن میبالیم که سفره هامان چه رنگین است !

آری ! چه رنگینی رنگین تر از سرخی خون ؟!

چه بیتفاوت پیراهن برادرمان را چاک میزنیم 

و خط اتوی شلوارهایمان را هر روز تمدید میکنیم!

چه ساده گلوی زیر دستانمان را میفشاریم

و به قدرت کرسی پست و مقام خود تکیه میزنیم !

خدایا ؛ مردمان چرا اینگونه اند ؟

کاش اندکی از قدرت اهورایی خود را نشانشان میدادی

تا میدانستند که کجای این هستی اند

و افسوس و صد افسوس که آنها این نشان ها را هم نمیبینند ...