روزگار

روزگار ، باز داری چوب لای چرخم میذاری

روزگار باز داری سر به سر اوقات تلخم میذاری

روزگار این دفعه وا نمیدم

یا باید حق و حسابم رو بدی

یا به این مفتی بهت راه نمیدم

میدونی که ایندفعه بدجوری دلتنگ و

دارم خودم و به زور و ضرب آبرو میکشم

با دنگ و فنگم ، لی و لی و با آب و رنگم ،

هی و هی  و بایر قشنگم کی و کی

که وابده که واندم

ایندفعه رو تو راه بده که راه ندم

همتی کن

همتی کن به موی مرتضی علی

که ایندفعه زائو به وقت زا نره

جشنی بپا کنیم و باز

گوسفند قربونی ما به مجلس عزا نره

ای روزگار

عبدو و عبید و چاکرم

الهی قربونت برم

(فردمنش)